Bij het overhandigen van het pakket met buitenzwemmateriaal gaf zwemcoach Bas een kleine techniektraining over het aantrekken van een wetsuit. Met een gedetailleerde instructie en een paar keer voordoen. Dit hadden we gemist! Mijn weerstand voor het aantrekken van een wetsuit verdween als sneeuw voor de zon.

Door: Sabine Schippers

Ik mis het geklooi in het kleedhokje, de geur van chloor, zwembadblauw, mijn medezwemmers. Bovenal mis ik het gevoel van een ontspannen borstcrawl in het water. Troostend. Het maakt mijn overbevolkte geest leeg, mijn lichaam blij. Zelfs, zelfs zou ik nu dankbaar zijn voor een hoofdset vol sprints en verzuring waardoor je je armen niet meer rond krijgt.

Weet je nog?

Van verschillende kanten was ik de afgelopen jaren bewerkt om toch ook eens in het buitenwater te zwemmen, maar er was een wereldwijde crisis voor nodig om mij zover te krijgen. Ik investeerde in een wetsuit, thermokleding en een zwemboei. Hierna kreeg het buitenwater zelfs met haar 10 graden plots een enorme aantrekkingskracht.

Onze zwemcoach weet vragen te beantwoorden die je niet hardop stelt. Zoals: wat doe ik aan de waterkant met mijn kleding? Antwoord: thuis pak aan, met slippers de auto in en zo ook weer terug, thuis onder de douche het pak uittrekken, binnenstebuiten laten en te drogen hangen totdat je weer gaat zwemmen. Wacht even, dat geeft in een keer antwoord op ál mijn vragen.

Doeltijden

Conditioneel wordt het nog wat, dacht ik. Na weken waarin een rondje fietsen door de Tuinen van West mijn meest sportieve bezigheid was. Maar eerst het pak passen, waarbij ik de technische instructies heel secuur opvolgde. Ik klokte 25 minuten en was lichtelijk oververhit. Maar het zat goed. Je staat soms verbaasd hoe je brein ’s nachts input verwerkt, want de volgende ochtend had ik het pak met een inspanning op 70% in 12 minuten helemaal knus aan. Dat zijn nog eens doeltijden.

Het water lonkte.

Als je vrees hebt voor het open water zelf, kan ik je aanbevelen er juist in te gaan als het water nog zo fris is. Dat leidt voldoende af. Ik nam er de tijd voor om op temperatuur te komen. Ik dacht aan het dompelbad na een rondje sauna. Goed voor je donder. En het went. Het bleek dat ik mij voor niets schrap had gezet, want het viel reuze mee. Eigenlij/k moesten alleen mijn voeten, handen en gezicht acclimatiseren.

Fysiek geheugen

Zodra ik horizontaal in het water lag, ging alles vanzelf. Het verraste me hoe makkelijk het zwemmen nog ging. Lang leve het fysieke geheugen! Had ik een pak aan? Ja, ik lag iets hoger in het water, maar ik had net zoveel bewegingsruimte als normaal. Natuurlijk was het fris en dat kostte mij extra energie. Tussendoor kwam ik met de zwemboei in mijn armen dobberend op adem, genietend van het weidse uitzicht. Ik voelde me vrij. Hier zwemmen is voorlopig mijn redding.

Geen enkele hoofdset was ooit zo kort. 300 meter bleek achteraf. Dat gaan we de komende tijd opvoeren, maar prima voor een eerste duik in het buitenwater. Alles is nu anders, mensen. Zelfs de cooling down en warming up zijn omgedraaid. Maar daar in het buitenwater vond ik de blijdschap terug die ik alleen van zwemmen krijg.